9- خیالم هر شب تو را مرور میکند...
بسمه
هنوز برای خاطره نوشتن زود است،اما اتفاقی افتاد که باعث شد برگی از خاطرات اردوی جنوب سال 91 را ورق بزنم:
+ آخرای اردوست. شب، خسته میرسیم به جمکران. دلم میخواهد برم یه گوشه ای بشینم تا هم خستگی به در کنم و هم گوش سپارم به نوایی که توی فضا می پیچد1
قدم زنان با هادی به سمت مراسم دعا حرکت میکنیم که گوشی اش زنگ میخورد...
از حرف زدنش متوجه میشوم که زنگ از
طرف خواهران بوده انگار. اطلاع میدهند که برگه ی نظرخواهی کم آمده انگار! و این یعنی باید
بریم خیابونا رو بگردیم بلکه جایی پیدا کردیم تا کپی بگیریم. باهم میرویم
به سمت خروجی و خیابانهای اطراف را میگردیم...
دریغ از یک مغازه ی فتوکپی! کلی دور و بر را میگردیم اما پیدا نمی شود
در این بین توجهمان جلب میشود به دخترکی که تو این ظلمت شب فال می فروشد...
هادی به حرفش میگیرد و به لطافت کودکانه سوال میکند که بزرگترش کجاست و نمی ترسد از اینکه تنها تو خیابون هست و ....
من اما... انگار غم انگیزترین ترین صحنه ی عمرم رقم می خورد. همیشه این طور صحنه ها برایم خیلی دردآور بوده. اما این بار...
ظلمت شب، دخترک تنها، معصومیت چشمانش،...
فالی ازش میخرم و پولی میگذارم در دستان کوچکش
و فکر میکنم به اینکه چرا بعضی ها دارند و بعضی ها ندارند!...
قدم میزنیم برای پیدا کردن فتوکپی. من اما دلم پیش آن دخترک است
یاد چشمان معصومش می افتم و چشمانم گرم میشود... دلم می خواهد گریه کنم، اما نمیدانم برای چه....
هادی ازم جدا میشود تا آدرسی بپرسد. من هم میروم به سمت سنگک پزی تا یک خودکار بگیرم ازش!
خودکار بیکِ آمیخته به آرد را ازش به امانت میگیرم. می نشینم کنار خیابان و فکر میکنم به همان دخترک...
فکر میکنم به این که اسیر دنیای رنگارنگ خود شده ایم و بی خبر از دنیای خاکستری هم نوع خودمان...
و بدم می آید از هرچی شکم سیر و حال خوب و رفاه و .... از اینکه به این راحتی خرج میکنیم، به این راحتی میخوریم، می نوشیم و ... و فراموش میکنیم روزی را که به همین راحتی می میریم
می نشینم کنار پیاده‌رو و پاکت فال را میگذارم روی زانویم. برای تفنن فالم را میخوانم. قلم میچرخانم پشت پاکت فال و خطی مینویسم...
خطی می نویسم تا زمان، اتفاق و حال آنروزم را از یاد نبرد...و در دلم دعا میکنم نرسد روزی که غفلت و فراموشی مرا ببرد
هادی میرسد و باز میرویم تا مغازه ی فتوکپی پیدا کنیم....
.
.
این روزها شدیدا محتاج حالِ آن روزها هستم
تصویر فال و یادداشت پشت پاکتش را میذارم تو ادامه مطلب
*******
++ چاره ای نبود، نخواستی و این دست از تو دور ماند...
بعد از آن...
چاره ای نبود، خواستم این چشم بعدِ تو بسته بماند...
اما خیالم...
خیالم نه خواست تو را قبول دارد و نه خواست من را
با دست از تو دور مانده و چشم بسته....خیالم هر شب تو را مرور می کند....
*******
+++ نه که ندانم، نه. "میدانم" اشتباه میکنم اما...
خواستَنَم، دانستَنَم را کنار می زند و می کشانَدَم به بوفه...
می‌رسم و رسیده‌ای...
حالا حائلی‌ست میان من و من...
یک منم آن طرف و یک منم این طرف...
به فکر فرو میروم. ترس از رسوایی نبود دیوانگی میکرد این دل...
*******
++++ این طرف و آن طرف...گرد خود میچرخیم
خیال میکنیم حالمان هم می چرخد!
اما دریغ... حالمان نمی چرخد...
************************
(1) علت خستگی را تو یک داستان طنز، همون سال با عنوان "شرح آخرین رمق" تو مجله ی بعد اردو نوشتم. اگه عمری باقی بود همون داستان رو بعدتر اینجا هم میزارم
+ گاهی وقتها تحملش سخت می شود
کاش قبل از آنکه انگیزه و خواست آدمی تمام شود، خودش تمام می شد...
+ من به تو نمیرسم اما تو هم از من جدا نمی شوی... مهمان منی...
هر شب در خیالم مرور میکنم تو را...
+ زودرنج بودم زودرنج تر شدم، دنبال بهانه ای هستم تا همه را دعوا کنم...
+ گاهی اوقات از هر مسیری که بری، باز تهش برمیگردی همون خونه ی اول سکانس اول فیلم پل‌چوبی
+ خوشبخت یوسف به‌سفر رفته‌ی من است / یار سراغ دگر رفته ی من استآینده و گذشته ی محتوم من یکی ست / تقدیر، خنجر به جگر رفته‌ی من است
این چشمه ای که بر سر خود می‌زند مدام / فواره نیست، طاقتِ سررفته‌ی من است فاضل نظری
یا هو
